Etappe 2 : de geur van hout

We startten de dag met een stukje geschiedenis door de vrouw des huizes waar we overnacht hebben.  Het is al van 2009 geleden dat de Landes geteisterd werden door een zware storm die een deel van de bossen heeft vernietigd. Ook bij hen in de tuin sneuvelde een grote boom.  Een Compostella ganger die bij hen had gelogeerd, deed de tocht nog eens over toen hij wist dat hij terminaal ziek was. Ze verzochten hem een kunstwerk te maken van hun omgewaaide boom met als onderwerp een eend. Zo geschiedde en zijn de bewoners nog apetrots op het beeldhouwwerk in de tuin. De kunstenaar heeft dit gemaakt met een kettingzaag!  Onze gastvrouw poseerde dan ook met zichtbare trots naast het beeld.  In het dorp staat een houten beeld van saint Jacques van dezelfde artist.

Vooraleer te vertrekken moet worden overgegaan tot de obligate aankopen van een baguette, toespijs en drank. De routes van deze editie bieden niet veel gelegenheden onder weg.

We trokken opnieuw hoofdzakelijk door bossen, al waren de zichten soms wat opener. We stellen vast dat hout een belangrijke bron van inkomsten moet zijn en werden ondergedompeld in de geur van hout.

Op de middag werd de kaap van de eerste 100 km overschreden.

Volgens de reisgids is hier alles plat.... Nochtans hebben we veel afdalingen gehad. Op zich goed ware het niet dat na elke afdaling gegarandeerd een klim volgde. Niet lang, wel vaak pittig. Het gewicht van de fietstassen maakt het een stuk lastiger om te stijgen. Ook het vertrekken vanuit stilstand vergt een flinke tred om ons stalen ros in gang te krijgen..

We hielden het droog vandaag, althans wat de klimatologische omstandigheden betrof. Verder zijn we de gouden raad van wijlen Briek Schotte indachtig, een coureur moet drinken, veel drinken.

De Pyreneeën sluipen dichter bij. De vraag waar we al een paar dagen mee zitten is : wie moet nu bang zijn voor wie?  Het antwoord over een paar dagen.