We hebben sneeuw gezien!

Mens en machine worden moe. In tegenstelling tot de tientallen wandelaars, zien we sinds onze komst in Spanje, bijna geen fietsers meer. Hoe zou dit komen? Waarschijnlijk door de zwaarte van de pelgrimstocht met de fiets.  Wat missen ze?

De ontelbare bergen, hellingen en klimmetjes. De prachtige natuur waar we doorfietsen met afwisselende, niet beschrijfbare taferelen. Vandaag kwamen we vervaarlijk dicht bij de bergen die nog gedeeltelijk ondergesneeuwd zijn.  De contacten met pelgrims en lokale bevolking. Zoals Chris en Bernie deze ochtend. 2 Australische dames die met zeer veel enthousiasme over hun land vertelden en dat we dit dringend moeten bezoeken. En Nieuw Zeeland. We hebben niet durven vragen welke erge zonden die op hun kerfstok hebben om hier zo te komen afzien. Of Roberto, 74 jaar en nog 2 tanden over, die ons in een Spaanse woordenvloed informeerde over de café die zou moeten open zijn en waar we onder de middag iets zouden kunnen drinken. Op basis van zijn bulderlach die volgde op iedere korte onderbreking konden we opmaken dat er veel humor in zijn verhaal zat. We durfden geen langzame herhaling vragen omdat we bang waren dat nog een tand zou sneuvelen. Of onze stand-in fotograaf aan bar/café Alaska waar we een ijsje dachten te eten, maar de uitbaatster informeerde ons dat het nog veel te koud was. Onze fotograaf vertelde ons dat je gebeten kan zijn door de Compostella microbe, eens je éénmaal hebt geparticipeerd. We hebben ons al laten inenten.

De laatste 8 km was een lange afdaling tot in Santo Domingo de calzada. Dat belooft voor morgen ! De landschappen zijn nu bezaaid met wijngaarden en graanvelden.

We overnachten in een Paradores. Dit zijn dikwijls zeer mooie gebouwen die door eigenaars niet meer onderhouden kunnen worden en opgekocht door de overheid. Wij zijn vandaag ingetreden in een klooster. Hopelijk worden onze gebeden aanhoord om tegen morgen afdalingen te maken van alle hellingen.

We gaan de kathedraal nog bezoeken waar kippen wonen. De mythe wil dat een Duitse jongen met zijn ouders op pelgrimstocht was, waarbij de jongen in Santo Domingo verliefd werd op een meisje. Zoals wel meer gebeurd was de liefde niet wederkerig en stak het meisje een beker in de rugzak van de verliefde jongen. Hij werd gevat voor diefstal en de straf was ophanging. De ouders zetten en tocht naar Compostella verder en op de terugtocht stelden ze vast dat hun opgehangen zoon nog steeds leefde. Ze gingen naar de burgemeester om te bevelen hun zoon los te knopen. De burgemeester net kip aan het klaarmaken antwoordde: als uw zoon nog leeft, dan leven die 2 gebraden kippen ook nog. En de kippen kwamen tot leven en de haan begon de kraaien. Sindsdien leven een haan en een kip in de kathedraal.